Pojezierze Iławskie + Wzgórza Dylewskie #rowerem

Ale mi się weekend udał! Zapewniłem sobie hurtową dostawę witaminy D3 w sposób najlepszy na świecie: spędziłem dwa pełne dni na dwóch kółkach. Dwa calusieńkie dni na świeżym powietrzu przy pełnym słońcu. Przepedałowałem ponad 200 km przez Pojezierze Iławskie oraz Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich. Region ten uformowany przez zlodowacenie bałtyckie obfituje w łagodne zbocza, lekkie pagórki oraz wiele podłużnych jezior. Głupio nie skorzystać z takiego ukształtowania terenu i nie poszusować „trochę” w weekend!

Logistycznie wypad jest bardzo łatwy do zorganizowania: 2,5h pociągiem ze stolicy do Ostródy w piątek po pracy i spowrotem w niedzielę po 20. Używając ekonomicznych sformułowań, wizyta w tych okolicach należy do kategorii wysokiej stopy zwrotu inwestycji. Mało trzeba wnieść kapitału własnego (wysiłku), a zysk jest fenomenalny! Na dodatek pogoda mi sprzyjała, a krajobraz okazał się wart zachodu.

Jeżdżąc przez te okolice, co chwila napotkać można na specjalnie przygotowane ścieżki dydaktyczne z bogatymi informacjami. Trasy „śladami Maxa Toeppena”, „śladami Elisabeth Lemke”, „Iławski biskupin” czy „Historia Jerzwałdu” w bardzo ciekawy sposób prezentują różne aspekty historii tej okolicy. Pierwsza trasa przedstawia wynik prac Maxa Toeppena, który był pruskim badaczem historiografii i przeszłości swoich terenów czyli tzw. Oberlandu w Prusach Wschodnich. Elisabeth Lemke zasłynęła jako etnografka i badaczka kultury materialnej i niematerialnej,  była autorką opowiadań, legend i baśni  tego regionu. Trasa „Iławski biskupin” opisuje ciekawe miejsca architektonicznie, a „Historia Jerzwałdu” prezentuje kilkaset lat burzliwej historii osadnictwa pruskiego oraz wiele wydarzeń wojennych z pierwszej połowy XX wieku.

Jadę lasem, w sumie przez gęste haszcze (którędy prowadzi szlak, ale mocno zaniedbany), wpadam w pokrzywy nie raz. Las się kończy, a moim oczom ukazuje się coś bardzo czerwonego… Wiele czerwonych cegieł… I widzę takie cudo:

Ruiny zamku krzyżackiego z 1386 roku! Wyobrażacie sobie to!? Moja wyobraźnia od razu złapała wielki uśmiech i zaczęła umiejscawiać tu krzyżaków, jakąś bitwę i dziki świat XIV wieku! Co za prezent!!! Wielki zamek, a raczej jego ruiny, zaniedbane, ale wciąż w dobrym stanie.

Z kolei wspomniany Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich oferuje kilkanaście dobrych podjazdów (i dobrych zjazdów oczywiście). Na najwyższym wzniesieniu (Góra Dylewska – 318 m pm) można wejść na wieżę widokową, z której rozpościera się krajobraz na odległość około 40-50km. W jego epicentrum znajduje się jezioro francuskie, będące efektem działania lodowca oraz niewielkie stanowisko głazów narzutowych. Z nazwą jeziora wiąże się legenda, jako że zostało ono nazwane na pamięć żołnierzy Napoleona, którzy stacjonowali w okolicy. Jeden z nich został w jeziorze utopiony przez mieszkańców, w ramach zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną lokalnej dziewczynie. W odwecie żołdacy spalili całą wieś i wymordowali jej mieszkańców. Stanowisko z głazami narzutowymi wyjaśnia pochodzenie wielu okolicznych wielkich kamieni.

Wzgórza Dylewskie zostały uformowane tysiące lat temu, podczas zlodowacenia bałtyckiego. Lądolód skandynawski nanosił wtedy wiele skał w nasz region. Niektóre z nich przewędrowały nawet 800 km i pochodzą z zachodniej Finlandii i wschodniej Szwecji!

Duża część trasy prowadzi wzdłuż podłużnych jezior, przez lasy, pola oraz małe wsie. Interesująca jest obserwacja pozostałości osadnictwa pruskiego w postacie budynków typowo pruskich – domów z czerwonej cegły, charakterystycznych dachówek oraz muru pruskiego.

Tereny te są łatwo dostępne z wielu miejsc w Polsce. W moim przypadku (mieszkam w Warszawie) dojazd tam to ponad 2h w szybkim pociągu z Wawy Centralnej do Iławy lub Ostródy. Przystępna opcja nawet na sowity weekend na dwóch kółkach.

 Link do trasy w serwisie bikemap.