Telegram z Delty Nilu #1 – Anna Lindh

Eleganckie sklepy sztokholmskiego centrum handlowego Nordiska Kompaniet wydały się Annie najlepszym miejscem do spędzenia popołudnia, celem znalezienia odpowiedniego ubioru do zbliżającej się debaty telewizyjnej. Za kilka godzin szwedzka polityk miała wystąpić w debacie dotyczącej przyjęcia wspólnej europejskiej waluty przez Szwecję. Tego samego popołudnia, dnia dziesiątego września 2003 roku, sfrustrowany swoimi życiowymi porażkami Szwed Serbskiego pochodzenia, Mijailo po raz kolejny spędzał bezproduktywnie czas, pałętając się bez celu po domach handlowych. Pełen złości, rozczarowania i nienawiści do wszystkich polityków zauważył uśmiechniętą i elegancką minister spraw zagranicznych kraju, który dał schronienie jego matce, gdy rozpadała się Jugosławia. Rozglądając się za odpowiednią garsonką i myśląc o argumentach które użyje podczas debaty, Anna nie zauważyła mężczyzny podbiegającego do niej od tyłu. Serb zadał szwedzkiej minister kilkanaście ciosów myśliwskim nożem w brzuch, klatkę piersiową oraz w ramię, po czym wyrzucił ubranie i narzędzie zbrodni. Ukrywał się kilka dni na mieście. Ranna polityk została natychmiast przewieziona do szpitala Karolinska, ale niestety zmarła dnia następnego. Serb, po masowych poszukiwaniach na ulicach Sztokholmu został ujęty po kilku dniach przez policję.

Jako 12 letnia dziewczyna, Anna protestowała przeciwko wojnie w Wietnamie, zaś w wieku 25 lat uzyskał stopień prawnika po studiach na Uppsala University. Mając 27 lat została pierwszą kobietą piastującą urząd prezydenta Szwedzkiej Młodzieżowej Ligi Socjaldemokratycznej. Przez kilka lat służyła jako poseł w parlamencie szwedzkim, a w 1994 roku objęła tekę ministra środowiska. Pracowała nad europejskim ustawodawstwem zakazującym używania substancji chemicznych oraz strategią UE wobec kwaśnych deszczów. Na początku 2001 roku jej kariera wystrzeliła na wyższy poziom, w związku z faktem sprawowania przez Szwecję prezydencji w Radzie Unii Europejskiej.  Wraz z Javierem Solaną pracowała nad rozwiązaniem konfliktu macedońsko-kosowskiego, zasłynęła także zaangażowaniem w głośną sprawę repatriacji dwóch egipskich azylantów, próbując przeciwstawić się CIA i egipskim służbom. Często zabierała głos w obronie praw człowieka, była przeciwna zachodniej inwazji na Irak, krytykowała rząd Ariela Szarona w polityce wobec Palestyny.

Jej aktywność w dziedzinie spraw międzynarodowych nie została zapomniana po śmierci. Amerykański think tank EastWest Institute mianował Annę Lindh pośmiertnie tytułem „Człowieka Roku”, Rada Europejska oraz Parlament Europejski nazwały sale konferencyjne jej imieniem w swoich budynkach. Harvard University utworzył stypendium Anny Lindh rozwijające światowych liderów, a Szwedzka Akademia Obrony nazwała bibliotekę ku jej pamięci.

W 2005 roku w skutek największego rozszerzenia UE na 10 nowych krajów oraz zmiany sytuacji geopolitycznej w najbliższych otoczeniu UE Komisja Europejska postanowiła utworzyć międzynarodową organizację zajmującą się budowaniem porozumienia międzykulturowego między krajami Starego Kontynentu i Morza Śródziemnego.

W Aleksandrii, starożytnym mieście, kolebce cywilizacji greckiej i rzymskiej, mieście gdzie latarnia z Faros, jeden z siedmiu cudów świata oświetlała drogę zagubionym statkom, w mieście w którym powstała pierwsza biblioteka świata ustanowiono nową międzyrządową organizację. Nazwano ją na cześć szwedzkiej polityk, europejskiej mąż stanu, Anna Lindh Foundation.

I w tej historii pojawiam się ja, o godzinie 13, w upalną afrykańską niedzielę, 15 maja 2016 roku przychodząc zaspany do biura w Swedish Institute Alexandria, zmęczony długą podróżą z Polski.

ALF to międzyrządowa organizacja której celem jest „zbliżanie społeczeństw obywatelskich i obywateli po obu stronach Morza Śródziemnego oraz promowanie wzajemnego zrozumienia”, jak podaje zapis statutowy instytucji. Głównymi zainteresowaniami aktywności ALF są projekty edukacyjne, kulturowe i medialne między kilkoma z ponad 4000 zrzeszonych organizacji. Przewodnim celem działań organizacji jest zwalczanie stereotypów i uprzedzeń które negatywnie wpływają na współpracę między społeczeństwami obu regionów. ALF publikuje także rekomendacje dla decydentów politycznych w sferze polityki regionu „euro-śródziemnomorskiego”. ALF finansowana jest przez 42 kraje (UE oraz kraje Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu – pełną listę krajów członkowskich sieci ALF znaleźć można tutaj) oraz Komisję Europejską. Flagowymi projektami organizacji są: Young Arab Voices oraz The Intercultural Citizenship Handbook. Dyrektorem Anna Lindh Foundation jest tunezyjski dyplomata Hatem Attalah.